La rentabilidad frena el fuego
El litoral norte de A Coruña y Lugo es un ejemplo de gestión forestal
maría cedrón
redacción / la voz 13 de septiembre de 2013 05:00
4 votos
Visto desde el aire, el litoral norte de las provincias de Lugo y A Coruña es un manto ordenado donde abunda el eucalipto. Esa especie -con corteza y el árbol en pie- cuesta ahora a una media de 30 euros por tonelada, IVA incluido. La cotización del pino, más presente en el litoral de las Rías Baixas, ha caído con el desplome de la construcción. Está a unos 24 euros de media por tonelada, la mitad que hace un lustro. En los concellos de A Mariña lucense y de la comarca de Ferrolterra el monte arde menos porque es un pozo del que los propietarios sacan una rentabilidad y porque el clima, más húmedo y fresco, también ayuda a mantener alejadas las llamas.
Los propietarios dedican fondos a la ordenación y a nadie se le pasa por la cabeza prender un fuego cerca de los árboles o saltarse la norma de no hacer quemas durante los meses de más calor. Eso es algo en lo que coinciden tanto los empresarios del sector de la madera agrupados en Confemadera, sindicatos agrarios como Unións Agrarias o ingenieros forestales consultados.
Puntos ordenados
El resto de Galicia se divide entre zonas de monte abandonado y áreas donde el bosque ordenado se mezcla con superficies que no están cuidadas. De ahí que, a veces, pese al esfuerzo de algunos por hacer rentable el monte, tampoco puedan escapar del fuego. «Hai que distinguir as zonas nas que o monte é un factor clave da economía como é A Mariña e o resto. Hai áreas nas que hai un desenvolvemento rural e unha actividade agraria nas que os lumes teñen unha presenza moderada e logo está o interior de Pontevedra ou Ourense onde o abandono forestal é total. Aí é onde hai máis problema», explica Jacobo Feijoo, de Unións Agrarias.
Ver en el monte una fuente de ingresos es un factor clave. «El sector maderero es estratégico para Galicia», explica Elier Ojea, responsable de Confemadera. De hecho, según los datos que maneja ese colectivo, hay 52 ayuntamientos gallegos donde un 30 % de industrias asentadas son de ese sector.
La tendencia es que las empresas transformadoras abran en aquellos concellos donde la explotación del monte está más cuidada. «Hay ayuntamientos como Trabada, en A Mariña, donde han hecho una sociedad agraria de transformación y están teniendo un crecimiento importante», dice. De todas formas, los datos del Instituto galego de Estatística (IGE) dibujan un mapa de distribución de las empresas madereras en Galicia donde concellos como Pontevedra, Vigo o el entorno de Santiago o Lugo conservan más de una decena de industrias de este tipo.
Aunque otras áreas de Galicia como, por ejemplo, Barbanza o la comarca de O Salnés han puesto en marcha explotaciones productivas, plagas como el gorgojo han arrasado plantaciones de eucalipto globulus, el más común. Además, en otras comarcas la gestión de los montes en man común tampoco parece ser la adecuada. «Hai moitas que non están ben xestionadas», dicen ingenieros forestales consultados.
http://www.lavozdegalicia.es/noticia/ga ... 3P4991.htmPlanificación, a ferramenta indispensable
Alfredo Loureiro
13 de septiembre de 2013 05:00
2 votos
Un amigo meu diría «o que non xestiona o home, xestiónao o lume». O noso maltreito sector forestal necesita doutra perspectiva para intentar atallar os graves problemas que posúe. Galicia, de xeito natural, é unha potencia forestal. Quítanse dos nosos montes arredor de sete millóns de metros cúbicos ao ano. Aínda así temos 600.000 hectáreas forestais non arboradas e outra serie de problemas relacionados coa atomización da propiedade, os incendios forestais, o nivel de planificación e a baixa porcentaxe de certificación.
A ordenación forestal busca a materialización das potencialidades do monte dende o ámbito económico, social e medioambiental, planificando traballos e usos tanto no tempo como no espazo, co fin de obter unhas rendas constantes sen comprometer a súa sostibilidade no tempo.
Un monte ordenado supón infraestruturas ben coidadas e masas forestais ben xestionadas dende o punto de vista silvícola, o que incide directamente nun descenso importante da carga de combustible inflamable que poida ser obxecto de incendio. Tamén é o piar básico para conseguir a certificación forestal dos nosos montes, coa que se lle dá un valor engadido aos produtos que del se obteñen, sendo máis competitivos nos mercados exteriores e nacionais.
http://www.lavozdegalicia.es/noticia/ga ... 3P4992.htmLas dos opiniones anteriores apuntan algo que muchos ya sabemos: si el monte arde en Galicia y no en Asturias o Cantabria, de la misma manera que no lo hace en Francia, no es porque los gallegos tengamos una epidemia de piromanos, si no por una politica de montes (competencia TOTALMENTE TRASPASADA AL GOBIERNO AUTONOMO) dependiente de la Conselleria de Agricultura que ha conseguido que un medio que dio de comer a generaciones y generaciones de gallegos este totalmente abandonado. Existen "islas", en la zona norte de A Coruña, la provincia de Lugo... donde s eha conseguido obtener rentabilidad del monte luchando, incomprensiblemente, contra las normas emanadas de la propia Xunta de Galicia. Alli los montes no arden, alli no hay incendiarios.
No dire yo que el PP quema los montes, pero su politica se ha demostrado equivocada, y no tiene sentido emperarse en el erre que erre una y otra vez.